สั่งสมบุญ...
เก็บไว้ใช้ในโลกนี้..และโลกหน้า

บุญ..เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย...ในโลกนี้
บุญ...เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย...แม้ในโลกหน้า
พุทธโอวาท

ครูบาอาจารย์ท่านเมตตาสอนไว้ว่า...

"วันนี้..เราท่านทั้งหลายเก็บของออกจากเรือนแล้วหรือยัง..
เมื่อไฟไหม้มาใกล้เรือนของเราแล้ว..
ถ้าเห็นว่าไฟได้ไหม้เรือนของผู้อื่น ซึ่งเห็นลิบ ๆ ไ่มู่่ห่างจากเรือนของเรา
ซึ่งคาดเดาได้แน่นอนว่า ในไม่กี่อึดใจ ไฟนั้นก็จะลุกลามมาถึงเรือนของเราเป็นแน่
ถ้าตั้งสติมั่น รวบรวมกำลังที่มีเก็บของ เก็บสมบัติพัสถานนำของออกจากเรือน
เมื่อไฟลุกลามมาถึงเรือนเรา...อย่างน้อยก็ยังมีสมบัติข้าวของที่ยกออกมาจากเรือนแล้วส่วนหนึ่ง
เราไม่ได้สูญเสียสมบัติทั้งหมดไปกับกองไฟ...ที่ไหม้มาถึงเรือนตนเอง
อุปมา..ร่างกายนี้ ให้เราเปรียบเทียบกับเรือนที่เราพักอาศัยอยู่
ไฟ...คือ ความแก่ ความเจ็บ และความตาย..มันคืบคลานเข้ามาสู่เรือนของเรา คือ ร่างกายนี้
ทุกอย่างไม่เที่ยง คาดเดาไม่ได้ ไม่แน่ว่าใครจะตายก่อนใคร
ทุกคนรู้วันเกิด แต่ไม่รู้วันตาย..กำหนดไม่ได้ เว้นไว้แต่พระอรหันต์ที่จะรู้ล่วงหน้า
ไม่แน่เสมอไปว่าเราทุกคนจะตายตอนแก่..บางคนเกิดมาปุ๊บก็ตายทันที เป็นกรรมตัดรอน
บางคนยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่แท้ ๆ ก็ตาย บางคนแก่แล้วถึงได้ตาย สุดแท้แต่กรรมที่สั่งสมกันมา
บางคนเจ็บป่วยทรมานจนทนไม่ไหว อยากตายแต่ก็ไม่ตาย
เพราะกรรมเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงไว้ให้ทุกข์ทรมาน
ทุกอย่างในโลกนี้..จึงไม่มีอะไรแน่นอน...
บุญ....
บุญ..คือ สมบัติ หรือข้าวของที่ครูบาอาจารย์บอกให้เก็บออกจากเรือน คือ ร่างกายที่รอวันตายนี้
อย่าปล่อยเวลาให้เนิ่นนาน..ถึงเวลาที่ต้องเก็บของออกจากเรือนแล้ว
จึงควรทำบุญ สั่งสมบุญ ตั้งแต่วันนี้ เพื่อจะได้เก็บเป็นสมบัติที่จะไปกองรออยู่ในโลกหน้า
เมื่อตายไปแล้ว มีอยู่เพียงสองสิ่งเท่านั้นที่จะไปรออยู่ข้างหน้า คือ บุญ และ บาป
ทรัพย์สมบัติ ญาติพี่น้อง ลูก สามี ภรรยา ต่างคนต่างก็ไปตามกรรมของตน
มีแต่บุญ และ บาป ที่เราสั่งสมไว้แล้วเท่านั้น ที่จะเป็นของเราโดยแท้จริง...
เราทำบุญ..ไม่ต้องคำนึงว่าสิ่งนั้นจะต้องใหญ่โต..มีค่ามหาศาลเท่านั้นถึงจะได้บุญ
บุญ...เมื่อคิดทำ ตั้งใจจะทำ บุญก็เกิดทันที นั่นคือ เกิดความสุขใจ อิ่มบุญอย่างประหลาด
ส่วนปัจจัยสิ่งของที่เรานำไปทำบุญนั้น..เป็นการวัดใจตนเองว่า..ได้สละแล้วซึ่งความตระหนี่ถี่เหนียว
สละความเห็นแก่ตนเอง..สละความสุขส่วนตัว..เป็นการสลัด สละสมบัติภายนอก
ให้สั่งสมเป็นบุญ ซึ่งเป็นสมบัติภายใน...ใจเราก็จะเย็น..อิ่มเอิบไปด้วยบุญ
เมื่อนั้น..ก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่า ความตายจะมาถึงเราเมื่อไร
เพราะบุญที่เราสั่งสมไว้ดีแีล้วนั้น จงมั่นใจว่ามันจะตอบแทน เพราะ..
บุญ..เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย...ในโลกนี้
บุญ...เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย....แม้ในโลกหน้า
ครูบาอาจารย์ท่านได้เมตตาสั่งสอนไว้อย่างนี้..
แล้วท่านทั้งหลาย...ได้สั่งสมบุญ...
เก็บไว้ใช้ในโลกนี้..และโลกหน้าแล้วหรือยัง?

         หากท่านประสงค์จะร่วมสร้างบุญ     

...“บุญย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย ....ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า” ....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย... .....ความตระหนี่ลาภเป็นความโง่เขลา ....เหมือนชาวนาที่ตระหนี่... ... ไม่ยอมหว่านพันธุ์ข้าวลงในนา .. .เขาเก็บพันธุ์ข้าวเปลือกไว้จนเน่าและเสีย ... ไม่สามารถจะปลูกได้อีก ... ข้าวเปลือกที่หว่านลงแล้วหนึ่งเมล็ด ... ย่อมให้ผลหนึ่งรวงฉันใด ... ทาน..ที่บุคคลทำแล้วก็ฉันนั้น ... ย่อมมีผลมาก ผลไพศาล.." ............................................ พุทธโอวาท

          
ติดต่อร่วมทำบุญถวายเพื่อใช้ในกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาได้ที่:
     
      วัดถ้ำพระบำเพ็ญบุญ โทร.๐๕๓-๑๘๔ ๓๒๕
      หรือ โอนปัจจัยร่วมสร้างบุญได้ในนามชื่อบัญชี :   

     ชื่อบัญชี "กองทุนปฏิบัติธรรม วัดถ้ำพระบำเพ็ญบุญ"
      ธนาคาร กสิกรไทย จำกัด
      บัญชีออมทรัพย์
      สาขาถนนซุปเปอร์ไฮเวย์
      บัญชีเลขที่  369- 2 - 40399 - 0

     ชื่อบัญชี "กองทุนเผยแผ่ธรรม วัดถ้ำพระบำเพ็ญบุญ"
      ธนาคาร กสิกรไทย จำกัด
      บัญชีออมทรัพย์
      สาขาถนนซุปเปอร์ไฮเวย์
      บัญชีเลขที่   369- 2 - 40400 - 8

      ชื่อบัญชี "กองทุนเผยแผ่ธรรม วัดถ้ำพระบำเพ็ญบุญ"
      ธนาคารกรุงเทพ จำกัด
      บัญชีออมทรัพย์
      สาขาห้าแยกพ่อขุนเม็งราย จ.เชียงราย
      บัญชีเลขที่  537- 0 - 509936